Sigurjón Ólafsson fæddist á Eyrarbakka
árið 1908. Fyrstu tilsögn í myndlist hlaut hann hjá
Ásgrími Jónssyni listmálara og síðar Einari
Jónssyni myndhöggvara. Samhliða listnáminu lauk
Sigurjón sveinsprófi í húsamálun frá
Iðnskólanum í Reykjavík vorið 1927 og ári
síðar sigldi hann til Kaupmannahafnar, þar sem hann hóf
nám í Konunglegu Akademíunni hjá prófessor
Utzon-Frank. Námið sóttist honum vel og haustið 1930
hlaut hann gullverðlaun Akademíunnar fyrir styttu af
Verkamanni, (LSÓ 1017) sem nú er
í eigu Listasafns Íslands. Sigurjón hlaut skjótan
frama erlendis, og eftir námsdvöl í Rómaborg 1931−32
og lokapróf frá Akademíunni árið 1935 var hann
talinn meðal efnilegustu myndhöggvara yngri kynslóðarinnar
í Danmörku.
Verk Sigurjóns frá Danmerkurtímanum vekja enn forvitni
og áhuga manna. Má þar nefna
Saltfiskstöflun, styttur af Fótboltamönnum (1936−37),
(LSÓ 247,
LSÓ 004,
LSÓ 005)
auk abstraktverka eins og Maður og kona
(1939) sem olli deilum á sínum tíma í Danmörku.
Fyrir portrettið Móðir mín
(1938) hlaut Sigurjón hin eftirsóttu Eckersberg-verðlaun.
Afsteypa af því verki er til í
ríkislistasöfnunum í Kaupmannahöfn og Stokkhólmi
og í Listasafni Íslands. Á árunum 1941−44
vann Sigurjón að stærsta verki sínu í
Danmörku, tveimur granítstyttum fyrir ráðhústorg
Vejleborgar,
(LSÓ 1062,
LSÓ 1063)
sem í upphafi ollu miklum deilum, en í dag eru álitin
snjöll og áhrifarík.
Þegar Sigurjón sneri
heim að loknu stríði varð hann meðal brautryðjenda
abstraktlistar á Íslandi. Auk þess var hann talinn einn
helsti portrettlistamaður sinnar samtíðar. Á langri
starfsævi var Sigurjóni falið að gera fjölda
opinberra verka og í Reykjavík eru eftir hann á annan
tug útilistaverka og veggskreytinga. Stærst verka hans er
án efa lágmyndirnar á
stöðvarhúsi
Búrfellsvirkjunar sem hann vann á árunum 1966−69, en
þekktari eru ef til vill
Öndvegissúlurnar við Höfða, styttan af
séra Friðrik við
Lækjargötu, og
Íslandsmerki á Hagatorgi.
Auk hinna hefðbundnu verkefna vann Sigurjón alltaf frjáls
verk þar sem hugmyndaflug og tilraunir með efni
og form fengu að ráða. Þannig eru allar steinmyndir hans
frá 1946−56 frjáls verk og ekki gerð eftir pöntunum.
Mörg þeirra eru nú í eigu safna og opinberra
aðila.
Sigurjón vann í afar fjölbreyttan efnivið; leir, gifs,
tré, málma, stein og steinsteypu. Síðustu ár
ævinnar notaði hannnn oft tré eða rekavið
í verk sín.
Sigurjón lést í Reykjavík
í desember 1982.